Keçi Yaşadığı yerler: Dağlık ve kayalık yerlerde yabani veya evcil olarak. Özellikleri: Sarp yamaçlara rahatça tırmanan çevik, zarif bir hayvan. Boyuzları geriye doğru kıvrıktır. Çenesi sakallıdır. Bitki filizlerini kemirdiğinden zararlara sebep olur. Ömrü: 12-15 yıl. Çeşitleri: Evcil keçi, Alpdağı keçisi, yılan yiyen keçi, dağ keçisi ünlüleridir.

Boynuzlugiller familyasının, Keçiler (Caprinae) alt familyası türlerine verilen genel ad. Avrasya, Afrika ve Amerika’nın dağlık bölgelerinde bol rastlanan gevişgetiren çiftparmaklı memelilerdir. Çoğu boynuzludur. Çenelerinde tipik sakalları vardır.

Sarp yamaçlara rahat tırmanır, patika ve uçurumlar kenarında dolaşmaktan çekinmezler. Bundan dolayı zor geçitlere “keçiyolu” denir. Evcil olanları sütü, derisi ve tiftiği için beslenir. Taze filiz ve yaprakları severler. Otları kökleriyle sökerek yediklerinden toprağın verimini azaltırlar. Yaşlı bir erkeğin önderliğinde sürü halinde gezerler. Yabanileri ormanlarda çalı ve genç ağaçların filiz ve kabuklarını yediğinden büyük ziyanlara sebep olurlar. Yavrusuna “oğlak”, erkeğine “teke” denir. Malta keçisinin boynuzları yoktur. Gerdanında memeye benzer iki uzantı mevcuttur. Beyaz ve uzun tüylü Keşmir ve Ankara keçilerinin tiftiği gayet makbuldür. En bol süt vereni Malta keçisidir. Derilerinden eldiven, çanta ve ayakkabı yapılır. Tüyleri dokumacılıkta kullanılır. Sütü az yağlı ve besleyicidir. Eski çağlardan beri evcil olarak insanoğlunun hizmetindedir. Eti bazı kimselere dokunur. Türkiye’de Ankara keçisi, tiftik keçisi ile kıl keçisi yetiştirilir.

Gebelik süreleri 23 hafta kadardır. Genellikle 1-2 yavru doğururlar. Yavruları kıllı ve gözleri açık doğar. Birkaç saat içinde annelerini takip etmeye başlarlar. 6 ay içinde erginleşip üreyebilirler. 12-15 yıl kadar yaşarlar.

Evcil keçi, dağ keçisi, Alpdağı keçisi, yılan yiyen keçi, akdağ keçisi Ünlü türleridir. (Bkz. Dağ Keçisi)